اختلال اضطراب پس از آسیب PTSD کودکان

اختلال اضطراب پس از آسیب PTSD کودکان زمانی است که یک رویداد آسیب زا (تروما) به مراکز ترس در مغز مرتبط می شود و گویی که تروما مادام در حال رخ دادن است.

تعریف رسمی فعلی PTSD این است:

افکار مزاحم مانند خاطرات تکراری و غیرارادی؛ رویاهای ناراحت کننده؛ یا فلش بک از رویداد آسیب زا فلاش بک ها ممکن است به قدری واضح باشند که افراد احساس کنند تجربه آسیب زا را دوباره تجربه می کنند یا آن را جلوی چشمان خود می بینند.

اجتناب از یادآوری رویداد آسیب زا ممکن است شامل اجتناب از افراد، مکان‌ها، فعالیت‌ها، اشیاء و موقعیت‌هایی باشد که خاطرات ناراحت‌کننده را به همراه می‌آورند. افراد ممکن است سعی کنند از یادآوری یا فکر کردن در مورد رویداد آسیب زا اجتناب کنند.

آنها ممکن است از صحبت کردن در مورد آنچه اتفاق افتاده یا احساسشان نسبت به آن خودداری کنند. افکار و احساسات منفی ممکن است شامل باورهای مستمر و تحریف شده در مورد خود یا دیگران باشد (به عنوان مثال، “من بد هستم”، “به هیچ کس نمی توان اعتماد کرد”).

ترس مداوم، وحشت، خشم، گناه یا شرم؛ علاقه بسیار کمتر به فعالیت هایی که قبلاً از آنها لذت می بردید. یا احساس جدایی یا بیگانگی از دیگران. علائم انگیختگی و واکنشی ممکن است شامل تحریک پذیری و طغیان خشم باشد. رفتار بی پروا یا به شیوه ای خود ویرانگر؛ به راحتی مبهوت شدن؛ یا مشکل داشتن در تمرکز یا خواب.
علت بروز این اختلال یک ضربه یا تروما می باشد.

آیا کودک من به PTSD (اختلال اضطراب پس از آسیب) مبتلاست؟

همه کودکان ممکن است حوادث بسیار استرس زایی را تجربه کنند که بر نحوه تفکر و احساس آنها تأثیر بگذارد. بیشتر اوقات، کودکان به سرعت و به خوبی بهبود می یابند. با این حال، گاهی اوقات کودکانی که استرس شدیدتری را تجربه می‌کنند، مانند آسیب جسمی،مرگ یکی از عزیزان یا تهدید به مرگ خود و یکی از اعضای نزدیک خانواده و خشونت فیزیکی دچار علائم شدید جسمی و روانی به مدت طولانی تری میشوند.

کودک می تواند این ضربه استرس آور را مستقیماً تجربه کند یا می تواند شاهد وقوع آن برای شخص دیگری باشد.
هنگامی که کودکان علائم جسمی و روانی اختلال اضطراب را به مدت طولانی تری (بیش از یک ماه) تجربه کنند که باعث اختلال در روابط و فعالیت های آنها شود، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) برای آنها تشخیص داده شود.

نمونه هایی از علائم PTSD در کودکان عبارتند:

• زنده شدن و یادآوری رویداد بطور مکرر در ذهن یا هنگام بازی
• کابوس و مشکلات خواب بعد از وقوع رویداد
• عدم وجود احساسات مثبت و تجربه مداوم ترس یا غم شدید
• تحریک پذیری و بروز عصبانیت ناگهانی
• جستجوی دائمی تهدیدهای احتمالی
• مبهوت و خیره ماندن های مکرر
• ناامید یا گوشه گیر و منزوی
• انکار وقوع رویداد یا کرختی
• اجتناب از مکان ها یا افراد مرتبط با رویداد

از آنجاییکه کودکانی که استرس تروماتیک را تجربه کرده‌اند ممکن است بی‌قرار شوند و در توجه و سازماندهی ذهنی دچار مشکل شوند، این علائم را می‌توان با علائم اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) اشتباه گرفت. که متخصصان ما میتوانند با گرفتن شرح حال دقیق و مصاحبه بالینی و تحلیل نقشه مغزی کودک به سادگی این دو مشکل را از یکدیگر تفکیک کنند.

نمونه هایی از رویدادهایی که می توانند باعث PTSD شوند عبارتند از :

• خشونت
• آزار جسمی جنسی یا عاطفی
• قربانی بودن
• شاهد خشونت یا جنایت بودن
• بیماری جدی یا مرگ یکی از اعضای نزدیک خانواده یا دوستان
• بلایای طبیعی یا انسانی
• تصادفات شدید اتومبیل و …

درمان اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)

روان درمانی کوتاه و بلند مدت و داروها در درمان و کنترل علائم PTSD موثر خواهند بود و اغلب، این دو نوع درمان با هم مؤثرتر هستند.

سه هدف اصلی درمان PTSD:

• بهبود علائم

• آموزش مهارت های مقابله ای

• باز گرداندن عزت نفس از دست رفته

شناختی رفتاری (CBT)

اکثر درمان های PTSD زیر چتر درمان شناختی رفتاری (CBT) قرار می گیرند. ایده اصلی این درمان این است که آن الگوهای فکری که زندگی شما را مختل کرده اند تغییر دهید و این امر از طریق صحبت در مورد آسیب‌های روحی یا تمرکز بر موقعیت یا خاطره هایی که ترس‌های شما از آن سرچشمه می‌گیرد، انجام می گیرد.
بسته به وضعیت شما، گروه درمانی یا خانواده درمانی ممکن است به جای جلسات انفرادی انتخاب خوبی برای شما باشد.

پردازش شناختی (CPT)

وCPT یک دوره درمانی ۱۲ هفته ای با جلسات هفتگی ۶۰ تا ۹۰ دقیقه ای است که برای کاهش علائم PTSD توصیه شده است.
در ابتدا، در مورد رویداد آسیب زا با درمانگر خود صحبت خواهید کرد و اینکه چگونه افکار مرتبط با آن رویداد بر زندگی شما تأثیر گذاشته است.

سپس با جزئیات در مورد آنچه اتفاق افتاده می نویسید. این فرآیند به شما کمک می کند تا بررسی کنید که چگونه در مورد رویداد آسیب زا فکر کنید و راه حل هایی برای کنار آمدن و نهایتا کاهش افکار مخرب مرتبط با آن پیدا کنید. به عنوان مثال، شاید شما خود را به خاطر وقوع رویداد آسیب زا یا وقایع مرتبط با آن سرزنش کنید. درمانگر به شما کمک می‌کند تا همه وقایعی را که خارج از کنترل شما بوده اند در نظر بگیرید، و بنابراین می‌توانید درک کنید و بپذیرید که در عمق وجودتان، علیرغم کارهایی که انجام داده‌اید یا انجام نداده اید، وقوع آسیب تقصیر شما نبوده است.

مواجهه طولانی مدت

اگر از چیزهایی که شما را به یاد رویداد آسیب زا می اندازند اجتناب میکنید، PE به شما کمک می کند تا با آنها مقابله کنید. PE شامل ۸ تا ۱۵ جلسه، ۹۰ دقیقه ای است.

در اوایل درمان، درمانگر تکنیک‌های تنفسی را به شما آموزش می‌دهد تا وقتی به اتفاقی که افتاده فکر می کنید، بتوانید به این روش اختلال اضطراب خود را کاهش دهید. پس از آن فهرستی از چیزهایی که از آنها دوری می‌کردید (اشخاص، موقعیت، مکان و …) تهیه می‌کنید و یاد می‌گیرید که چگونه با آنها روبرو شوید. در جلسه ای دیگر، تجربه آسیب زا را برای درمانگر خود بازگو می کنید، سپس به خانه می روید و به صدای ضبط شده خود گوش می دهید.

انجام این کار به عنوان “تکالیف” در طول زمان ممکن است به کاهش علائم شما کمک کند.

حساسیت زدایی و پردازش مجدد با حرکات چشم (EMDR)

در این روش الزامی برای صحبت در مورد تجربه آسیب زا با درمانگر وجود ندارد. درعوض، باید تلاش کنید تجربه آسیب زا را به خاطر بیاورید و در ذهن خود مرور کنید در عین حال به کاری که درمانگر انجام میدهد_ حرکت دادن مکرر یک انگشت جلوی چشمان شما، تابش مکرر نور چشمک زدن جلوی چشمان شما، پخش صدا یا موزیک خاص_ تمرکز کنید.

هدف این است که بتوانید در حالی که تجارب آسیب زا را به خاطر می آورید، به چیزی مثبت یا خنثی فکر کنید. حدود ۳ ماه جلسات هفتگی طول می کشد.

آموزش تلقیح استرس SIT

SIT نوعی CBT است که گروهی یا فردی اجرا می شود. در این روش درمان لزومی برای تمرکز روی جزئیات وقایع وجود ندارد و تمرکز بیشتر بر نحوه تغییر واکنش هرفرد با استرس ناشی از رویداد است.

در این نوع درمان ریلکسیشن و آرام سازی بدنی و ذهنی، تکنیک‌های ماساژ و تنفس و راه‌های دیگر برای متوقف کردن افکار منفی آموزش داده می شود. پس از حدود ۳ ماه، باید مهارت هایی کسب کرده باشید که به واسطه آنها از استرس شدید رها شوید.

داروها

مغز افراد مبتلا به PTSD “تهدیدها” را متفاوت پردازش می کند، بخشی از این اتفاق به دلیل عدم تعادل مواد شیمیایی به نام انتقال دهنده های عصبی در مغز رخ می دهد. که باعث میشود پاسخ جنگ و گریز مکرر در بدن رخ دهد و تلاش برای سرکوب کردن آن منجر به کرختی عاطفی فرد می شود‌.‌

داروها به شما کمک می‌کنند از فکر کردن و واکنش نشان دادن نسبت به آنچه رخ داده است، دست بردارید، از جمله کابوس‌های شبانه و فلاش بک (تکرار تصاویر زنده از حادثه). داروها همچنین می توانند به شما کمک کنند که دیدگاه مثبت تری نسبت به زندگی داشته باشید و دوباره احساس راحتی کنید.

انواع مختلفی از داروهای مرتبط با ترس و اختلال اضطراب بر بر شیمی مغز شما تأثیر می گذارند.

پزشکان معمولاً درمان را با داروهایی شروع می‌کنند که بر انتقال‌دهنده‌ عصبی سروتونین یا نوراپی نفرین (SSRIs و SNRIs) تأثیر می‌گذارند، از جمله:

• فلوکستین (پروزاک)

• پاروکستین (پاکسیل)

• سرترالین (Zoloft)

• ونلافاکسین (Effexor)

• FDA فقط پاروکستین و سرترالین را برای درمان PTSD تایید کرده است.

از آنجایی که افراد به داروها واکنش متفاوتی نشان می دهند و علائم PTSD و شدت آن در همه یکسان نیست، پزشک شما ممکن است داروهای دیگری را نیز تجویز کند.
داروهای ضد افسردگی مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs)، آنتی سایکوتیک ها یا آنتی سایکوتیک های نسل دوم (SGAs)، مسدود کننده های بتا بنزودیازپین ها

دارویی مانند پرازوسین (Minipress) بر روی علائم خاصی مانند خوابی و کابوس موثر است.

اینکه کدام یک از داروها یا چه ترکیبی از آنها برای شما موثرتر خواهد بود به نوع و شدت علائم شما و مشکلات همراه مثل افسردگی، اختلال دوقطبی، مصرف مواد مخدر و … و عوارض جانبی خود دارو/داروها بستگی دارد.

درمان PTSD به وسیله لورتا به اینصورت است که آن بخش‌هایی از مغز که در طول خاطرات یا احساسات آسیب‌زا غیرطبیعی می‌شوند را در جهت عملکرد نرمال آموزش می دهد.

این آموزش پیوند بین حافظه و هر احساس مرتبط را قطع می کند. پس از درمان، بیماران معمولاً می گویند که اگر خاطرات آسیب زا به سراغشان بیایید مانند قبل از درمان آزارشان نمی دهد.
اکثر بیماران متوجه می شوند که پس از درمان، خاطرات آسیب زا دیگر آنها را آزار نمی دهد.
لورتا نوروفیدبک ناحیه خاصی از مغز شما را که در طول خاطرات یا احساسات آسیب زا، فعالیت نابهنجار پیدا کرده اند، شناسایی و بهنجار می کند.
لورتا نوروفیدبک به شما این امکان را می دهد که ببینید کدام خاطرات یا احساسات باعث واکنش غیرعادی در مغز شما می شوند. سپس می توانید آن نواحی را آموزش دهید تا پیوند بین حافظه و احساسات مرتبط با حافظه را از بین ببرند.

برای کسب نتایج درمانی بهتر، ترکیب درمان لورتا را با روان درمانی توصیه می کنیم.